Tango d´amore en carnaval
Blijf op de hoogte en volg Audrey
10 Februari 2013 | Brazilië, Rio de Janeiro
Het is dus weer al even dat jullie van ons gehoord hebben, maar daar is weer een goede reden voor. Wij blijven hier namelijk niet bij de pakken zitten ook al zijn onze laatste dagen in het vooruitzicht. Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
Na onze vlucht van El Calafate kwamen we goed aan in Buenos Aires. Het is eens iets anders. Slechts 4u doen over een afstand van ongeveer 2500km ipv 36u met de bus (waarover later meer), ja het was wel leuk om die afstand snel te overbruggen want dat maakte dat we meer tijd konden doorbrengen in Buenos Aires.
We landden niet op de hoofdluchthaven van Buenos Aires, maar op de kleinere luchthaven midden in de stad. Dat was wel meegenomen, want daardoor moesten we maar een paar minuten op de bus om naar de terminal te gaan om onze bus te boeken naar Rio De Janeiro. De weg naar de busterminal brengt je langs de haven, want niet te vergeten, Buenos Aires is een havenstad.
Onze eerste opdracht in buenos aires was dus het boeken van onze bus naar Rio. Waar we dus 2500 km overbrugd hadden via de lucht van El Calafate naar Buenos Aires, dachten we, we doen dit nu ter land... In plaats van een 4u in de vlieger, betekende dit, 36u in de bus. Maar we hadden er goede hoop in, want we dachten dat het een bus zou zijn waar je je zetel volledig kon platleggen. Niet dus, het was een gewone cama bus (zetel in 160graden). Oh, gewoon is hij toch niet, want er zou eten op voorzien worden, en, misschien belangrijker, drank. Ok, omdat we ook niet veel andere keuze hadden door het kostelijke vliegtuig, boekten we dus. Hop naar onze tweede opdracht in Buenos Aires, het appartement van Julie zoeken.
Julie is de Argentijnse die frans praat en die we hadden leren kennen in Cachi (zie roadtrip naar Salta). We hadden contact met haar gehouden en ze had ons aangeboden dat we bij haar mochten blijven slapen. Wij een bus aan het zoeken die ons naar de wijk Belgrano zou brengen, maar het systeem in Buenos Aires trekt op den hond zijn k****e. Vooreerst is het al helemaal niet duidelijk welke bus naar waar gaat. Nergens hangt iets omhoog, als je het de mensen vraagt, dan hebben ook zij er het meestal het raden naar. Bon, als je dan toch de bus vindt die je moet hebben, dan is er nog het betalen voor je ticket. Er zijn 2 mogelijkheden, of je hebt een buskaart met krediet, of je betaalt op de bus in een automaat. Aan de chauffeur betalen, gaat niet. Probleem, buiten het feit dat niemand leek te weten waar je zo´n buskaart kan kopen, deze scheen ook niet beschikbaar te zijn voor toeristen. Dan maar betalen op de bus eh. Ja ballekes. De automaat werkt enkel met munten, en laat dat nu net iets zijn dat je in Buenos Aires bijna niet vindt. Bon, dan maar taxi en een 20 minuten later waren we bij Julie.
Oo kal hadden we aangekondigd dat we er gingen aankomen, ze was niet echt voorzien dat we kwamen. Geen drinken of snackje in huis om ons te verwelkomen. Ach geen erg zenne. Volgens eigen zeggen heeft ze het heeeel druk met haar werk (ze is architect), eet ze altijd buitenshuis en is ze ook nooit thuis (vaak ook ´s nachts niet, ja Fred, da belooft niet veel goeds eh...), iets dat we wel gemerkt hebben toen we er 3 dagen woonden. Dus we hadden het appartementje eigenlijk een beetje voor onszelf. Wel leuk... Maar we gingen onze drie dagen Buenos Aires ook wel niet heel de tijd binnen zitten.
Julie had ons verteld waar we de metro konden nemen, maar had ook laten vallen dat er op de hoek van haar straat een hop-on-hop-off bus stopte. Dat leek ons wel een leuk idee, en een goed plan om de grote stad te bezoeken. Na een heerlijk ontbijtje/brunchke, stapten we de bus op en werden we door de hoofdstad van Argentinie gereden. Mijn liefje was helemaal in haar nopjes toen we op de bus zaten, Buenos Aires is namelijk nogal Europees en het gaf dus een fijn gevoel om nog is in de drukke bewoonde wereld te zijn.
Als eerste stop hadden we “Plaza de Mayo” aangeduid, het plein waar het Casa Rosada, het presidentële paleis, te vinden is. Daarnaast is hier ook een katedraal te zien, en het oude en nieuwe stadhuis. Fotootjes schieten, wat rondlopen in het lekkere warme weer met een fris briesje (een leuke afwisseling na het koudere zuiden), en hop, de bus weer op, richting de wijk, San Telmo.
San Telmo één van de oudste buurten van Buenos Aires en is bekend om zijn koloniale gebouwen, antiekwinkels, alternatievere kledingwinkels. Het is een beetje een mengeling van de Marollen en een wijk van Antwerpen. Het is wel leuk hier door te wandelen en ook hier herken ik sommige plaatsen en het hotel waar ik 6 jaar geleden geslapen heb. Maar het bekendst is deze wijk bij de toeristen voor de tango die ze op de markt dansen. Voor de toeristen, want de pinten kosten hier 40 peso (voor een kleintje). Ze zijn hier echt zot. Wij bekijken de tango vanop een afstand en besluiten allebei dat dit wel een mooie dans is. We kaarten nog wat na over de tango en de prijzen die ze hier durven vragen voor een pint en komen aan in Boca.
Door het voorval van 6 jaar geleden, toen we werden aangemaand om rechtsomkeer te maken wilden we niet beroofd worden, was ik hier extra op mijn hoede. Ook hier wordt de tango gedanst in de straten die opgefleurd worden door de kleurrijke huisjes. Het loopt hier dan ook vol toeristen, die naast het schouwspel van de tango, ook het stadion van de Boca Juniors bezoeken. We zijn hier echter dicht tegen sluitingsuur, dus we kunnen het stadion niet meer in. We lopen door het toeristische deel van deze wijk gelegen aan de oude haven en springen de bus weer op, op weg naar Puerto Madero, de opgewaardeerde havenbuurt van Buenos Aires vol met torenhogen appartementen en bedrijfsgebouwen. We genieten hier op een terrasje aan het water van de zonsondergang en (weer eens) een happy hour en keren op tijd terug om de laatste bus om 20u30 te nemen richting onze appartementje.
20u50, nog geen bus te zien. Bon, lang genoeg gewacht, en wij te voet naar de metro. Na 15 minuten stappen komen we bij de metro die ons een paar straten van het appartement afzet. Op het appartement komen we Julie tegen die crevée is, maar wel nog met ons iets wil gaan eten. Na het eten keert zij terug en gaan wij verder richting Palermo om nog ene te gaan drinken.
Dienen ene wordt echter genen eenmaal we de prijzen zien. Het is echt schandalig hoeveel die durven vragen voor een pint. Voor een inheemse pint van 330 ml, betaal je hier minstens 5 euro. Goed zot die Argentijnen. Wij dan maar 2 flessen van ne liter gaan halen in het winkeltje naast ons appartement waar we slechts 4 euro int totaal voor betalen. Welke zot gaat hier op café?????
De volgende dag konden we nog steeds gebruik maken van ons busticket voor de hop-on-hop-off bus en gingen we weer op pad om de andere wijken te bezoeken. We stapten af aan de obelisk en liepen langs een theater waar er die avond een tangoshow te zien was. Mmm, met een driegangen-menu en drank à volonté inbegrepen.... Goedkoop is het niet echt, en we besluiten de stad verder in te duiken en er eens over na te denken. We lopen de winkel straat af en ik koop een aantal t-shirts van Quilmes. Ook havaianas worden aangeschaft met oog op de stranden in Brazilië.
We trekken door naar de wijk Retiro om er de begraafplaats van Evito Perron te gaan bezoeken, maar deze is al gesloten als we er toekomen. Ondertussen hebben we ook van Julie vernomen dat de tango-show echt de moeite is, en we besluiten ze te gaan boeken voor die avond.
Wanneer we boeken krijgen we nog een aangename verrassing... bij de tangoshow, het eten en de drank is ook nog een tangoles inbegrepen van een uurtje. Nog iets meer dan een half uurt wachten en we kunnen er invliegen. Om 19 uur worden we opgehaald door een koppel dat ons meeneemt naar een danszaal. De man is blij te horen dat hij zijn uitleg in het Spaans mag doen, want ja hoor, ondertussen begrijpen we toch ongeveer alles. Hij geeft dus wat uitleg over de dans zelf en dan is het tijd voor onze eerste pasjes. We beginnen met het stappen, vooruit en achteruit. Dit lukt vlotjes, want de man vraagt zelfs aan me of ik (Audrey – ja ik heb het even overgenomen) ervaring heeft met dansen. Euhm, nee, niet echt :-) Nadat we het stappen onder de knie hebben leren we samen stappen en dan is het tijd voor het echte werk. We leren stap per stap een acht-tal pasjes. We zijn er redelijk snel mee weg en vinden het zalig. De leraar is ook tevreden over ons kunnen en leert ons nog enkele pasjes bij. Helaas hebben we maar een uurtje en is dit voorbij gevlogen! We kijken elkaar aan na de les en het staat al snel vast... wij willen dit in België ook gaan doen.
Na deze leuke les worden we begeleid naar de theaterzaal. Het is een prachtige grote zaal met mooi gedekte tafels. Onze tafel wordt ons aangeduid, we zitten samen met nog vijf andere mensen. We krijgen het menu voorgeschoteld waar we tussen drie verschillende voorgerechten kunnen kiezen, vier hoofdgerechten en twee desserts. De ober raadt ons de typische dingen aan en Ben kiest daarvoor. Ik kies daarentegen voor een iets ander menu zodat we meerdere dingetjes kunnen proeven. Ben krijgt als voorgerecht een empañada en ik heb gekozen voor iets met mozarella en hesp. Goede tip van de ober, want ook deze empañada kan meedoen in de top 3 van lekkerste empañadas van de reis. Als hoofdgerecht hebben we allebei geopteerd voor de bife de lomo. Het is namelijk ons laatste avondmaal in Buenos Aires en we willen zeker nog een lekker stuk vlees eten. Ook dit was een uitstekende keuze, want we krijgen een heerlijk saignant gebakken stukje vlees op ons bordje (al ingles in Argentinië). Na een heerlijke maaltijd en genoeg glaasjes wijn krijgen we ons dessertje en een koffietje en dan zijn we volledig klaar voor de show. En wat voor een show, het is van de eerste tot de laatste minuut genieten! De tango is prachtig. Maar ook de zangeres heeft een prachtige stem... om dan nog te zwijgen van het geweldige orkest. Het is een scene, met vanboven nog een soort podium, waarop het orkest staat. Alle muziek wordt live gespeeld, door wat violen, een contrabas, een piano en enkele acordeons die zorgen voor het beste van de muziek. Na zo´n uur en half is de show afgelopen en Ben en ik kijken weer naar elkaar. Dit doen we in België!! Die gratie en die passie die in deze dans zit staat ons echt aan en dat willen we zeker ook kunnen!
Tijdens het eten en tijdens de show hebben we de wijn rijkelijk laten vloeien. Resultaat... we hebben nog zin in een feestje na de show. We blijven tot de laatste in de zaal zitten, nagenietend van de show en beslissen dan een stapke te gaan zetten. Helaas is het openbaar vervoer zoals reeds gezegd een hel in Buenos Aires. Vanaf 22 uur rijdt de metro al niet meer en is het du met de bus te doen. Geweldig, als niemand weet welke bus je moet nemen EN je niet kan betalen om de bus op te mogen. We beslissen dus te voet naar de plek te gaan waar feestjes mogelijk zijn, maar geraken al snel uit ``the mood´´ door al dat stappen. We beslissen dus een taxi te nemen en veilig ons bedje in te kruipen.
Onze laatste dag in Buenos Aires verkennen we de buurt van Palermo. Ook hier vind ik het weer super gezellig. Allemaal straatjes vol met toffe winkeltjes en toffe restaurantjes. In de etalage van een van de winkels ziet Ben voor me een geweldige combinatie hangen en sleurt hij me de winkel mee binnen. Wanneer ik de outfit aan heb, ben ik helemaal verkocht en beslis is mijn zak dus opnieuw wat zwaarder te maken. En nu wachten op de zomer thuis om mijn kleedje te kunnen bovenhalen :-( Hierna gaan we samen met Julie een hapje eten. Ze neemt ons mee naar een plekje waar we heerlijke slaatjes eten en dan is het tijd om afscheid te nemen. We bedanken haar nog 1000 maal om ons te herbergen en hopen dat wij dat binnenkort voor haar ook zullen kunnen doen.
We stappen nog de hele namiddag rond, zoekend naar een boekenwinkel waar ze Lord of the Rings I hebben, maar zonder resultaat. Het zal voor thuis zijn... Voor we vertrekken gaan we ook nog een carnavalwinkel binnen om ons kostuum te kopen voor carnaval in Rio. Voor Ben wordt het Batman en ik zal roodkapje spelen. Voila, we pikken op het appartement onze zakken op en vertrekken vanuit het busstation naar Rio.
Het is vrijdag 8 februari, 21u30. We zitten wel voor even op de bus, want we zullen pas zondagmiddag toekomen in Rio. Maar zoals Ben in het begin van dit verhaal al zei... we hebben 2.500 kilometer te overbruggen, en dat is wel een afstandje met de bus. Maar we worden goed verzorgd. Eenmaal iedereen op de bus is gestapt is het tijd voor ons avondmaal. Het loopt hier een beetje in omgekeerde volgorde, want er wordt eerst whisky geserveerd, waar we zelf stop mogen zeggen en dus volle glaasjes hebben. Na dit ``aperitiefje´´ krijgen we ons avondmaal. Echt heerlijk kan je het niet noemen. Het is een plateau met daarop een kommeke met pasta en kip. Daarnaast is ook een broodje te vinden met kaas en hespen een potteke met rijst en wat groentjes in. Wel krijgen we tijdens het eten wat bier voorgeschoteld waardoor wij niet klagen. Maagje vullen en dan wordt het avondmaal afgesloten met een glaasje champagne. Zoals ik al zei dus... omgekeerd. En dan is het tijd om te slapen. En eerlijk gezegd is dat zowat hetgeen we heel de reis naar Rio hebben gedaan... geslapen. Filmkes gekeken, boekske gelezen, eten en slapen. En dan eindelijk... zondag om 15u30 waren we in Rio.
In Rio vroegen we eerst aan een informatiestandje hoe carnaval hier juist in z´n werk gaat. De echte samba shows, zoals je die op tv ziet, zijn in stadia te zien. Helaas is de prijs hiervan zeer hoog en wordt ons gezegd dat het op straat het leukste is... dus beslissen we carnaval op straat te vieren. Naast de stadia, zijn ook de hostels super duur in Rio tijdens carnaval. Je betaalt 7 keer de prijs die je betaalt op gewone dagen. Daarbij komt ook nog is dat je in de meeste hostels voor minimum vijf dagen moet boeken. Om ons de budget niet de lucht in te blazen, beslissen we niet aan dit grapje mee te doen. We geven onze zakken af in de guarda volumen van het busstation en boeken een bus op maandagochtend naar onze volgende bestemming, Vittoria. We hebben dus nog een hele avond en nacht voor we Rio opnieuw moeten verlaten.
Batman en roodkapje zijn gereed om er in te vliegen. We nemen de metro heel naar de andere kant van ´t stad waar enkele optredens aan de gang zouden moeten zijn op straat. We merken al snel wanneer we de metro uitkomen hoeveel volk hier is. Het is aanschuiven om de metro uit te komen en ook de straten zijn vol vol mensen. We kopen hier op de hoek van ´t straat elk een pintje om wat in de sfeer te komen. Helaas vinden we het optreden niet terug en beslissen we ons maar wat tussen het volk te mengen en de sfeer van carnaval op te snuiven... euhm sfeer van carnaval? Het enige dat hier op te snuiven valt is de vieze geur van vuil dat op straat ligt en daarbij een walmpje bier. Na wat rondlopen beslissen we ons buikje te vullen voor we een volgende show proberen mee te pikken. Deze vinden we gelukkig wel terug. Maar helaas is het niets groots. Het zijn gewoon wat mensen die muziek aan het maken zijn en waar heel veel volk rond staat, maar niemand danst.
Gezien we nog niet helemaal hebben kunnen vinden wat we wouden... sfeer en ambiance, beslissen we naar Lapa te trekken, waar we onze eerste keer in Rio een super avond beleefden. Daar toegekomen is de sfeer al heel wat beter. Er staan enkele podiums, waarop mensen staan te zingen en te dansen en ook op straat zijn heel wat groepen verkleed. Dit is wat meer wat we zochten. We genieten hier even van het optreden en trekken dan voort naar de aquaduct in Lapa. Ook hier loopt weer zo enorm veel volk, dat je het begin en het einde niet ziet. We gaan naar het standje waar we vorige keer zo goedkope heerlijke caipirinha hadden gedronken en doen dit over. Helaas wordt het wat later en merken we dat we toch niet helemaal uitgerust zijn na zo´n 40 uur bus. Het feit dat de mensen rondom ons gewoon drinken en praten en er maar weinig mensen dansen helpt ons ook niet echt. Maar we trekken het ons niet aan en wij dansen als twee gekken in de nacht.
Om 4u30 beslissen we dat het genoeg is geweest en gaan we met de taxi terug naar het busstation. We zijn zeer gelukkig te ontdekken dat hier propere douches zijn, zodat we toch niet met de stank van de stad in onze kleren enzo de bus opmoeten. Carnaval Rio, het was fijn, maar zeker niet het beste feestje ooit. Wij hadden er veel meer van verwacht...
Carnaval Halle... you´re still the best and I´m ready for it!!!
Na onze vlucht van El Calafate kwamen we goed aan in Buenos Aires. Het is eens iets anders. Slechts 4u doen over een afstand van ongeveer 2500km ipv 36u met de bus (waarover later meer), ja het was wel leuk om die afstand snel te overbruggen want dat maakte dat we meer tijd konden doorbrengen in Buenos Aires.
We landden niet op de hoofdluchthaven van Buenos Aires, maar op de kleinere luchthaven midden in de stad. Dat was wel meegenomen, want daardoor moesten we maar een paar minuten op de bus om naar de terminal te gaan om onze bus te boeken naar Rio De Janeiro. De weg naar de busterminal brengt je langs de haven, want niet te vergeten, Buenos Aires is een havenstad.
Onze eerste opdracht in buenos aires was dus het boeken van onze bus naar Rio. Waar we dus 2500 km overbrugd hadden via de lucht van El Calafate naar Buenos Aires, dachten we, we doen dit nu ter land... In plaats van een 4u in de vlieger, betekende dit, 36u in de bus. Maar we hadden er goede hoop in, want we dachten dat het een bus zou zijn waar je je zetel volledig kon platleggen. Niet dus, het was een gewone cama bus (zetel in 160graden). Oh, gewoon is hij toch niet, want er zou eten op voorzien worden, en, misschien belangrijker, drank. Ok, omdat we ook niet veel andere keuze hadden door het kostelijke vliegtuig, boekten we dus. Hop naar onze tweede opdracht in Buenos Aires, het appartement van Julie zoeken.
Julie is de Argentijnse die frans praat en die we hadden leren kennen in Cachi (zie roadtrip naar Salta). We hadden contact met haar gehouden en ze had ons aangeboden dat we bij haar mochten blijven slapen. Wij een bus aan het zoeken die ons naar de wijk Belgrano zou brengen, maar het systeem in Buenos Aires trekt op den hond zijn k****e. Vooreerst is het al helemaal niet duidelijk welke bus naar waar gaat. Nergens hangt iets omhoog, als je het de mensen vraagt, dan hebben ook zij er het meestal het raden naar. Bon, als je dan toch de bus vindt die je moet hebben, dan is er nog het betalen voor je ticket. Er zijn 2 mogelijkheden, of je hebt een buskaart met krediet, of je betaalt op de bus in een automaat. Aan de chauffeur betalen, gaat niet. Probleem, buiten het feit dat niemand leek te weten waar je zo´n buskaart kan kopen, deze scheen ook niet beschikbaar te zijn voor toeristen. Dan maar betalen op de bus eh. Ja ballekes. De automaat werkt enkel met munten, en laat dat nu net iets zijn dat je in Buenos Aires bijna niet vindt. Bon, dan maar taxi en een 20 minuten later waren we bij Julie.
Oo kal hadden we aangekondigd dat we er gingen aankomen, ze was niet echt voorzien dat we kwamen. Geen drinken of snackje in huis om ons te verwelkomen. Ach geen erg zenne. Volgens eigen zeggen heeft ze het heeeel druk met haar werk (ze is architect), eet ze altijd buitenshuis en is ze ook nooit thuis (vaak ook ´s nachts niet, ja Fred, da belooft niet veel goeds eh...), iets dat we wel gemerkt hebben toen we er 3 dagen woonden. Dus we hadden het appartementje eigenlijk een beetje voor onszelf. Wel leuk... Maar we gingen onze drie dagen Buenos Aires ook wel niet heel de tijd binnen zitten.
Julie had ons verteld waar we de metro konden nemen, maar had ook laten vallen dat er op de hoek van haar straat een hop-on-hop-off bus stopte. Dat leek ons wel een leuk idee, en een goed plan om de grote stad te bezoeken. Na een heerlijk ontbijtje/brunchke, stapten we de bus op en werden we door de hoofdstad van Argentinie gereden. Mijn liefje was helemaal in haar nopjes toen we op de bus zaten, Buenos Aires is namelijk nogal Europees en het gaf dus een fijn gevoel om nog is in de drukke bewoonde wereld te zijn.
Als eerste stop hadden we “Plaza de Mayo” aangeduid, het plein waar het Casa Rosada, het presidentële paleis, te vinden is. Daarnaast is hier ook een katedraal te zien, en het oude en nieuwe stadhuis. Fotootjes schieten, wat rondlopen in het lekkere warme weer met een fris briesje (een leuke afwisseling na het koudere zuiden), en hop, de bus weer op, richting de wijk, San Telmo.
San Telmo één van de oudste buurten van Buenos Aires en is bekend om zijn koloniale gebouwen, antiekwinkels, alternatievere kledingwinkels. Het is een beetje een mengeling van de Marollen en een wijk van Antwerpen. Het is wel leuk hier door te wandelen en ook hier herken ik sommige plaatsen en het hotel waar ik 6 jaar geleden geslapen heb. Maar het bekendst is deze wijk bij de toeristen voor de tango die ze op de markt dansen. Voor de toeristen, want de pinten kosten hier 40 peso (voor een kleintje). Ze zijn hier echt zot. Wij bekijken de tango vanop een afstand en besluiten allebei dat dit wel een mooie dans is. We kaarten nog wat na over de tango en de prijzen die ze hier durven vragen voor een pint en komen aan in Boca.
Door het voorval van 6 jaar geleden, toen we werden aangemaand om rechtsomkeer te maken wilden we niet beroofd worden, was ik hier extra op mijn hoede. Ook hier wordt de tango gedanst in de straten die opgefleurd worden door de kleurrijke huisjes. Het loopt hier dan ook vol toeristen, die naast het schouwspel van de tango, ook het stadion van de Boca Juniors bezoeken. We zijn hier echter dicht tegen sluitingsuur, dus we kunnen het stadion niet meer in. We lopen door het toeristische deel van deze wijk gelegen aan de oude haven en springen de bus weer op, op weg naar Puerto Madero, de opgewaardeerde havenbuurt van Buenos Aires vol met torenhogen appartementen en bedrijfsgebouwen. We genieten hier op een terrasje aan het water van de zonsondergang en (weer eens) een happy hour en keren op tijd terug om de laatste bus om 20u30 te nemen richting onze appartementje.
20u50, nog geen bus te zien. Bon, lang genoeg gewacht, en wij te voet naar de metro. Na 15 minuten stappen komen we bij de metro die ons een paar straten van het appartement afzet. Op het appartement komen we Julie tegen die crevée is, maar wel nog met ons iets wil gaan eten. Na het eten keert zij terug en gaan wij verder richting Palermo om nog ene te gaan drinken.
Dienen ene wordt echter genen eenmaal we de prijzen zien. Het is echt schandalig hoeveel die durven vragen voor een pint. Voor een inheemse pint van 330 ml, betaal je hier minstens 5 euro. Goed zot die Argentijnen. Wij dan maar 2 flessen van ne liter gaan halen in het winkeltje naast ons appartement waar we slechts 4 euro int totaal voor betalen. Welke zot gaat hier op café?????
De volgende dag konden we nog steeds gebruik maken van ons busticket voor de hop-on-hop-off bus en gingen we weer op pad om de andere wijken te bezoeken. We stapten af aan de obelisk en liepen langs een theater waar er die avond een tangoshow te zien was. Mmm, met een driegangen-menu en drank à volonté inbegrepen.... Goedkoop is het niet echt, en we besluiten de stad verder in te duiken en er eens over na te denken. We lopen de winkel straat af en ik koop een aantal t-shirts van Quilmes. Ook havaianas worden aangeschaft met oog op de stranden in Brazilië.
We trekken door naar de wijk Retiro om er de begraafplaats van Evito Perron te gaan bezoeken, maar deze is al gesloten als we er toekomen. Ondertussen hebben we ook van Julie vernomen dat de tango-show echt de moeite is, en we besluiten ze te gaan boeken voor die avond.
Wanneer we boeken krijgen we nog een aangename verrassing... bij de tangoshow, het eten en de drank is ook nog een tangoles inbegrepen van een uurtje. Nog iets meer dan een half uurt wachten en we kunnen er invliegen. Om 19 uur worden we opgehaald door een koppel dat ons meeneemt naar een danszaal. De man is blij te horen dat hij zijn uitleg in het Spaans mag doen, want ja hoor, ondertussen begrijpen we toch ongeveer alles. Hij geeft dus wat uitleg over de dans zelf en dan is het tijd voor onze eerste pasjes. We beginnen met het stappen, vooruit en achteruit. Dit lukt vlotjes, want de man vraagt zelfs aan me of ik (Audrey – ja ik heb het even overgenomen) ervaring heeft met dansen. Euhm, nee, niet echt :-) Nadat we het stappen onder de knie hebben leren we samen stappen en dan is het tijd voor het echte werk. We leren stap per stap een acht-tal pasjes. We zijn er redelijk snel mee weg en vinden het zalig. De leraar is ook tevreden over ons kunnen en leert ons nog enkele pasjes bij. Helaas hebben we maar een uurtje en is dit voorbij gevlogen! We kijken elkaar aan na de les en het staat al snel vast... wij willen dit in België ook gaan doen.
Na deze leuke les worden we begeleid naar de theaterzaal. Het is een prachtige grote zaal met mooi gedekte tafels. Onze tafel wordt ons aangeduid, we zitten samen met nog vijf andere mensen. We krijgen het menu voorgeschoteld waar we tussen drie verschillende voorgerechten kunnen kiezen, vier hoofdgerechten en twee desserts. De ober raadt ons de typische dingen aan en Ben kiest daarvoor. Ik kies daarentegen voor een iets ander menu zodat we meerdere dingetjes kunnen proeven. Ben krijgt als voorgerecht een empañada en ik heb gekozen voor iets met mozarella en hesp. Goede tip van de ober, want ook deze empañada kan meedoen in de top 3 van lekkerste empañadas van de reis. Als hoofdgerecht hebben we allebei geopteerd voor de bife de lomo. Het is namelijk ons laatste avondmaal in Buenos Aires en we willen zeker nog een lekker stuk vlees eten. Ook dit was een uitstekende keuze, want we krijgen een heerlijk saignant gebakken stukje vlees op ons bordje (al ingles in Argentinië). Na een heerlijke maaltijd en genoeg glaasjes wijn krijgen we ons dessertje en een koffietje en dan zijn we volledig klaar voor de show. En wat voor een show, het is van de eerste tot de laatste minuut genieten! De tango is prachtig. Maar ook de zangeres heeft een prachtige stem... om dan nog te zwijgen van het geweldige orkest. Het is een scene, met vanboven nog een soort podium, waarop het orkest staat. Alle muziek wordt live gespeeld, door wat violen, een contrabas, een piano en enkele acordeons die zorgen voor het beste van de muziek. Na zo´n uur en half is de show afgelopen en Ben en ik kijken weer naar elkaar. Dit doen we in België!! Die gratie en die passie die in deze dans zit staat ons echt aan en dat willen we zeker ook kunnen!
Tijdens het eten en tijdens de show hebben we de wijn rijkelijk laten vloeien. Resultaat... we hebben nog zin in een feestje na de show. We blijven tot de laatste in de zaal zitten, nagenietend van de show en beslissen dan een stapke te gaan zetten. Helaas is het openbaar vervoer zoals reeds gezegd een hel in Buenos Aires. Vanaf 22 uur rijdt de metro al niet meer en is het du met de bus te doen. Geweldig, als niemand weet welke bus je moet nemen EN je niet kan betalen om de bus op te mogen. We beslissen dus te voet naar de plek te gaan waar feestjes mogelijk zijn, maar geraken al snel uit ``the mood´´ door al dat stappen. We beslissen dus een taxi te nemen en veilig ons bedje in te kruipen.
Onze laatste dag in Buenos Aires verkennen we de buurt van Palermo. Ook hier vind ik het weer super gezellig. Allemaal straatjes vol met toffe winkeltjes en toffe restaurantjes. In de etalage van een van de winkels ziet Ben voor me een geweldige combinatie hangen en sleurt hij me de winkel mee binnen. Wanneer ik de outfit aan heb, ben ik helemaal verkocht en beslis is mijn zak dus opnieuw wat zwaarder te maken. En nu wachten op de zomer thuis om mijn kleedje te kunnen bovenhalen :-( Hierna gaan we samen met Julie een hapje eten. Ze neemt ons mee naar een plekje waar we heerlijke slaatjes eten en dan is het tijd om afscheid te nemen. We bedanken haar nog 1000 maal om ons te herbergen en hopen dat wij dat binnenkort voor haar ook zullen kunnen doen.
We stappen nog de hele namiddag rond, zoekend naar een boekenwinkel waar ze Lord of the Rings I hebben, maar zonder resultaat. Het zal voor thuis zijn... Voor we vertrekken gaan we ook nog een carnavalwinkel binnen om ons kostuum te kopen voor carnaval in Rio. Voor Ben wordt het Batman en ik zal roodkapje spelen. Voila, we pikken op het appartement onze zakken op en vertrekken vanuit het busstation naar Rio.
Het is vrijdag 8 februari, 21u30. We zitten wel voor even op de bus, want we zullen pas zondagmiddag toekomen in Rio. Maar zoals Ben in het begin van dit verhaal al zei... we hebben 2.500 kilometer te overbruggen, en dat is wel een afstandje met de bus. Maar we worden goed verzorgd. Eenmaal iedereen op de bus is gestapt is het tijd voor ons avondmaal. Het loopt hier een beetje in omgekeerde volgorde, want er wordt eerst whisky geserveerd, waar we zelf stop mogen zeggen en dus volle glaasjes hebben. Na dit ``aperitiefje´´ krijgen we ons avondmaal. Echt heerlijk kan je het niet noemen. Het is een plateau met daarop een kommeke met pasta en kip. Daarnaast is ook een broodje te vinden met kaas en hespen een potteke met rijst en wat groentjes in. Wel krijgen we tijdens het eten wat bier voorgeschoteld waardoor wij niet klagen. Maagje vullen en dan wordt het avondmaal afgesloten met een glaasje champagne. Zoals ik al zei dus... omgekeerd. En dan is het tijd om te slapen. En eerlijk gezegd is dat zowat hetgeen we heel de reis naar Rio hebben gedaan... geslapen. Filmkes gekeken, boekske gelezen, eten en slapen. En dan eindelijk... zondag om 15u30 waren we in Rio.
In Rio vroegen we eerst aan een informatiestandje hoe carnaval hier juist in z´n werk gaat. De echte samba shows, zoals je die op tv ziet, zijn in stadia te zien. Helaas is de prijs hiervan zeer hoog en wordt ons gezegd dat het op straat het leukste is... dus beslissen we carnaval op straat te vieren. Naast de stadia, zijn ook de hostels super duur in Rio tijdens carnaval. Je betaalt 7 keer de prijs die je betaalt op gewone dagen. Daarbij komt ook nog is dat je in de meeste hostels voor minimum vijf dagen moet boeken. Om ons de budget niet de lucht in te blazen, beslissen we niet aan dit grapje mee te doen. We geven onze zakken af in de guarda volumen van het busstation en boeken een bus op maandagochtend naar onze volgende bestemming, Vittoria. We hebben dus nog een hele avond en nacht voor we Rio opnieuw moeten verlaten.
Batman en roodkapje zijn gereed om er in te vliegen. We nemen de metro heel naar de andere kant van ´t stad waar enkele optredens aan de gang zouden moeten zijn op straat. We merken al snel wanneer we de metro uitkomen hoeveel volk hier is. Het is aanschuiven om de metro uit te komen en ook de straten zijn vol vol mensen. We kopen hier op de hoek van ´t straat elk een pintje om wat in de sfeer te komen. Helaas vinden we het optreden niet terug en beslissen we ons maar wat tussen het volk te mengen en de sfeer van carnaval op te snuiven... euhm sfeer van carnaval? Het enige dat hier op te snuiven valt is de vieze geur van vuil dat op straat ligt en daarbij een walmpje bier. Na wat rondlopen beslissen we ons buikje te vullen voor we een volgende show proberen mee te pikken. Deze vinden we gelukkig wel terug. Maar helaas is het niets groots. Het zijn gewoon wat mensen die muziek aan het maken zijn en waar heel veel volk rond staat, maar niemand danst.
Gezien we nog niet helemaal hebben kunnen vinden wat we wouden... sfeer en ambiance, beslissen we naar Lapa te trekken, waar we onze eerste keer in Rio een super avond beleefden. Daar toegekomen is de sfeer al heel wat beter. Er staan enkele podiums, waarop mensen staan te zingen en te dansen en ook op straat zijn heel wat groepen verkleed. Dit is wat meer wat we zochten. We genieten hier even van het optreden en trekken dan voort naar de aquaduct in Lapa. Ook hier loopt weer zo enorm veel volk, dat je het begin en het einde niet ziet. We gaan naar het standje waar we vorige keer zo goedkope heerlijke caipirinha hadden gedronken en doen dit over. Helaas wordt het wat later en merken we dat we toch niet helemaal uitgerust zijn na zo´n 40 uur bus. Het feit dat de mensen rondom ons gewoon drinken en praten en er maar weinig mensen dansen helpt ons ook niet echt. Maar we trekken het ons niet aan en wij dansen als twee gekken in de nacht.
Om 4u30 beslissen we dat het genoeg is geweest en gaan we met de taxi terug naar het busstation. We zijn zeer gelukkig te ontdekken dat hier propere douches zijn, zodat we toch niet met de stank van de stad in onze kleren enzo de bus opmoeten. Carnaval Rio, het was fijn, maar zeker niet het beste feestje ooit. Wij hadden er veel meer van verwacht...
Carnaval Halle... you´re still the best and I´m ready for it!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
