Leren surfen in Brazilië

Op 18 februari verlaten we onze goede vriend Don en zijn oh zo gezellige pousada. Ons plan is om nog te leren surfen in Brazilië, dat hoort nog bij onze strandvakantie. We hebben al opgezocht in onze gids waar we naartoe kunnen om dit te leren en volgens deze gids is Itacaré een goede plek. Niet te duur en heel leuk voor jongeren om te leren surfen en een feestje te bouwen. Dus daar gaat onze reis nu naartoe! We stappen voor de zoveelste keer een bus op waarvan we op voorhand weten dat die niet echt comfortabel zal zijn. Maar dat is de enige mogelijkheid om in Itacaré te geraken, dus proberen we het ons niet aan te trekken en stappen we vol goede moed op de bus. Na een busreis die de volle acht uur duurt in plaats van vijf, komen we dan toch veilig en blij toe in Itacaré. Mijn gsm wilt even niet meewerken en we hebben dus geen adres van de pousada die ik via booking reeds heb geboekt. We nemen dus een taxi naar het centrum om daar in een internet café even te checken waar we moeten zijn om te slapen. Het geluk staat voor één keer aan onze kant, om de hoek van dit internet café ligt onze pousada. Deze is een pak minder gezellig dan de pousada van Donald, maar zeker ook wel de moeite. We hebben een gezellig kamerke en een hangmat die voor de deur hangt om af en toe een rustpauzeke in te lassen.

Diezelfde avond gaan we reeds rond in Itacaré om een surfschool te zoeken. We merken al heel snel dat Itacaré inderdaad wel een gezellig dorpje is. Het is eigenlijk maar één straat met allemaal bars en restaurants, met daartussen hier en daar een surfschool. We stappen een eerste surfschool binnen, maar zijn niet echt overtuigd. De man die ons aanspreekt ratelt alles af wat er kan gedaan worden, maar het geeft mij en Ben niet echt zin om hier te beginnen. Nog even voort kijken dus. Naar het einde van dat straatje toe vinden we nog een kleine surfschool. We stappen daar ook even binnen en worden warm onthaald. We krijgen meteen veel uitleg. De lessen worden gespreid over drie dagen en zullen telkens een 3-tal uur in beslag nemen. We zullen eerst lerensurfen aan de stranden van Itacaré zelf en zullen dan ook één keer naar een strand gaan dat wat verder van het dorpje afligt en veel mooier is. Indien we dat wensen (en de taxi zelf betalen) zullen we ook een tweede keer naar een zogenaamd “droomstrand” kunnen. We zijn meteen verkocht en beslissen dus bij deze school onze lessen te nemen. Na even praten met de instructeur komen we te weten dat hij een Hollander is die hier een 3-tal jaar geleden kwam om te surfen. Hij was zodanig verkocht aan Itacaré (en een Braziliaanse schone) dat hij heeft beslist om hier te blijven en zich samen met zijn vriendin te settelen in het door hem genoemde “Itacastay”. Aan de mensen die hier ooit zouden komen, de surfschool noemt Outra Onda en is echt wel de moeite!

Onze tweede dag in Itacaré begint rustig. Onze surfles begint pas in de namiddag en dus slapen we lekker uit. Goed idee, want het regent pijpenstelen!! We zitten eigenlijk in het regenseizoen, dus mogen we blij zijn dat het tot nu toe droog is geweest. Maar we hopen natuurlijk ook heel hard dat de regen niet zal aanhouden. Tegen een uur of 1 stopt het met regenen en kunnen we dus droog aan onze eerste surfles beginnen. We zijn met drie personen die de les volgen. Mijn ventje, ikke en een kerel van Israël, Eitan. We krijgen elk een surfplank en een truitje. In Brazilië krijg je de wetsuit helemaal niet tegen de koud, maar wel om krassen op borstkas en buik de vermijden.

We stappen naar het strand van Itacaré en beginnen aan onze eerste les. Deze eerste les gaan we nog niet echt leren surfen. Het is zeer belangrijk dat we eerst leren hoe de golven juist werken, hoe de wind zit en hoe we deze golven dus moeten gebruiken om te surfen. Na deze uitleg stretchen we al onze spieren los en dan mogen we het water in. En ja hoor, dit water is echt wel warm! Zalig gewoon! In het water leren we hoe we best op ons bord kruipen, hoe we kunnen peddelen, naar links en naar rechts en hoe we snelheid kunnen nemen. Het is namelijk even oefenen om de techniek van het peddelen door te hebben en te vinden waar je juist op je plank moet liggen om stabiel te liggen. Dit lukt me super goed, de mannen zijn jaloers op mijn kunnen :-). We leren ook hoe we onder ons bord moeten draaien en terug boven water moeten komen. Ook dit lukt me best wel goed. Zalig gewoon dat alles zo goed lukt. Hoe we juist op ons bord zullen moeten kruipen leren we vandaag nog niet, maar we kijken al heel hard uit naar morgen om dit te leren!! ’s Avonds gaan we op aanraden van onze lesgever naar een restaurantje waar we een heerlijk vleesje eten. Heerlijk om nog is zo van rood vlees te genieten… want dat is iets dat je hier niet vaak tegenkomt in Brazilië!

Ook onze derde dag (20 februari) genieten we van zalig uitslapen. We werken in de voormiddag wat door aan onze blog en foto’s en kunnen na een hapje terug aan het werk. Het is een stralende dag en dus zijn we heel blij dat we de taxi gaan nemen naar één van de prachtige Braziliaanse stranden. En we zijn niet teleurgesteld, het is inderdaad een prachtig strand, met golven die heel wat beter zijn dan op het strand van Itacaré zelf. Het nadeel op dit strand is wel dat er wat meer volk is. Er zijn toch een paar surfscholen in Itacaré, en iedereen zoekt natuurlijk de beste golven. Maar we trekken het ons niet aan en starten aan onze tweede les. Opnieuw moeten we goed stretchen, want dit is echt belangrijk om blessures te vermijden. Daarna tekenen we in het zand een bord en moeten we er gaan opliggen. Daar krijgen we de uitleg dat we rustig moeten peddelen, achteruit kijken en… als er een goede golf aankomt hard peddelen en gaan staan! Om recht te staan moet je eerst bepalen wat je voorste voet is… links ben je regular en rechts ben je goofy. Ik weet van het snowboarden gelukkig dat ik goofy sta. Ben krijgt een duwke en al snel heeft hij door dat hij regular staat. Nadat je dit hebt bepaald, kan je dus oefenen om te gaan staan. Om te gaan staan moet je je rechtduwen (zoals wanneer je je buik stretcht) dan plaats je je voorste voet naar voor op de plank en je achterste voet zet je schuin zodat je kan gaan rechtstaan. Maar hola… niet gewoon gaan staan, want hoge bomen vangen veel wind. Nee, je moet goed door je benen buigen zodat je flexibel de golven kan pakken. Lijkt allemaal heel simpel. Hopla, hopla en daar staan we dus. Maar pas op… tijd om dit in praktijk te brengen in het water! Ga het water in (ver genoeg), leg je op je plank, peddel rustig, hard als er een golf aankomt en ga staan. Het is helemaal niet zo gemakkelijk!!! Na veel oefenen lukt het mij… als eerste!! 1-0 voor de vrouwen! Jeej, ik ben super fier. Ben geraakt na een tijdje ook nog is recht op zijn plank, maar ik haal dit terug in en tegen het einde van de les is het dus 2-1 voor de vrouw(en)… whoop whoop!!

We beslissen mijn overwinning te vieren en vliegen dus nog is in de caipirinha. Niet moeilijk om in dit dorpje een plek te vinden waar we iets kunnen drinken. We hebben de keuze tussen een massa bars en ook nog standjes aan de zijkant van de straat. Op een bepaald moment lopen we langs een standje waar ik even naar de juwelen kijk. De man aan het standje is super vriendelijk en maakt ter plekke met een ijzer draadje een hele ring voor me… wel mooi eigenlijk. Goed gezien door die kerel, want ik durf niet anders dan iets kopen, dus ga ik met een paar oorbellen van Itacaré naar huis!

Dag vier (derde dag surfen) spreken we samen met onze derde man, Eitan, af om nogmaals naar een mooi strandje te gaan. De prijs van de taxi kan er wel bij. Na even rijden worden we afgezet aan de kant van ’t straat. Het is nog even de berg afstappen naar het strandje. En we zullen blijkbaar nog wat dingen te zien krijgen. In de bossen zien we inderdaad allerlei onafgewerkte gebouwen. De instructeur legt uit dat hier een hotel werd gebouwd. Maar op een bepaald ogenblik kwam een probleem met de vergunningen en moest de bouw van het hotel dus stoppen. Daar staan nu dus vele delen van wat ooit een prachtig hotel had moeten worden, maar nooit een geheel is geworden. Vandaag beginnen we opnieuw met een goede opwarming en dan mogen we het water in om weer te proberen recht te staan op onze plank. Opnieuw scoor ik een eerste punt: 1-0… kaboem. Maar deze score kan ik niet lang aanhouden. Het steeds teruglopen in de zee om golven te pakken is super vermoeiend. Ik ben een pak kleiner dan de mannen en ik krijg dus constant de golven over mijn hoofd heen, met af en toe wat water binnen. Ik ben al snel doodop. En dus halen de mannen mij in. Ben begint er echt goed in te zijn. Eitan sukkelt nog wat omdat hij koppig volhoudt dat hij op zijn plank moet springen om recht te staan. Na veel vijven en zessen geeft hij eindelijk toe dat rustig rechtstaan een betere optie is en helemaal uitgeput geraakt hij uiteindelijk ook recht. Het is voor ons allen een overwinning… maar persoonlijk vind ik toch dat Ben er het best mee weg was. Ik zal naar een volgende surfvakantie wat kracht moeten bijkweken om sterker te staan tegen te golven.

Het is Eitan zijn laatste avond in Itacaré en dus vragen we hem om samen iets te gaan drinken in één van de bars van het dorpje. Eitan woont in Tel Aviv en is dokter. Hij heeft heel wat boeiende verhalen te vertellen over Israël. Hoe zij nog de legerplicht kennen en hoe de jongeren na hun legerplicht nood hebben aan een ontspannende ervaring. Hoe hij in der tijd heeft gekozen om meteen na zijn legerplicht nog te gaan bijstuderen voor dokter en nu, op zijn 32 dus nog steeds stage loopt. Eitan is echt een fijne kerel en als we ooit toch beslissen om naar Israël te gaan, zullen we hem zeker bezoeken in Tel Aviv… daarvoor heeft hij ons uiteindelijk uitgenodigd.

Onze laatste dag in Itacaré, 22 februari, trekken we naar de mangroves. We hebben een bootje, een kano voor ons tweetjes samen met een brede (euhm nog veel meer dan breed eigenlijk) kerel die ons de hele dag zal helpen peddelen en overal naartoe zal brengen. Dit tripje heeft niet zo veel gekost en dus voelen we ons een beetje gegeneerd dat die kerel een hele dag met ons opgescheept zit.

We stappen in de kano, echt zo’n oude kano waar geen verf meer ophangt en waar toch wat water instaat. Maar, we maken ons geen zorgen en stappen in. Ik zit vooraan, Ben in het midden en onze gids zet zicht achteraan. Allé, ja zetten… die staat eigenlijk recht. Ben pakt een peddel om hem te helpen en we zijn vertrokken! Het gaat goed vooruit! Het water is niet zo diep en onze gids duwt ons eigenlijk vooruit door met de peddel op de bodem te duwen. Na een tijdje varen komen we toe aan de mangroves. Overal rondom ons zien we krabjes. Ze hebben zo’n blauwe kleur en het is grappig om te zien hoe snel ze zich zijwaarts kunnen voortbewegen om zich te gaan verstoppen in hun modderen holletjes.

Na het vele rondkijken komen we toe aan onze eerste bestemming, de watervallen. We stappen uit het bootje en krijgen wat uitleg van onze gids over de verschillende dingen die we zien. Het is weer in het Portugees te doen, dus gemakkelijk is het niet, maar hij doet zijn uiterste best om met gebaren en gestes uit te leggen wat hij bedoelt. We komen hier kruidnagel bomen tegen. Grappig om te zien hoe dit eigenlijk groeit. Kruidnagel is voor iedereen een welbekend product, maar wij wisten toch niet dat dit zo aan bomen groeit en dat het eigenlijk een rode vrucht is.

Wat verder op het eiland komen we de watervallen tegen. Onze gids legt ons uit waar we in het water mogen gaan om zo dichter bij de watervallen te komen en er ook onder te kunnen gaan staan. Daarna keert hij terug naar de kano en zegt ons dat we onze tijd mogen nemen en moeten genieten van dit idyllisch plekje. We stappen nog wat naar boven om de verschillende watervallen te zien. We genieten nog van het water en van dit rustige plekje waar we ongeveer alleen zijn. Hierna keren we terug naar de kano voor de volgende stop. We vragen onze gids om ons ergens te brengen waar we iets kunnen eten, liefst een Moqueca. Onze Hollandse surfinstructeur heeft ons laten weten dat er op deze trip heerlijk Moqueca kan gegeten worden, en dit willen we zeker nog is eten!

We stappen terug de kano in en varen verder door de mangroves. Aan het einde van de mangroves stappen we terug uit de kano op een opnieuw zo gezellig plekje. Het is een restaurantje op de rand van het water waar gezellige houten bankjes en tafeltjes staan. We vragen wat ze ons aanraden om te eten. Zoals reeds gedacht raden ze ons de Moqueca aan. Als voorgerechtje/hapje nemen we ook krab, want we willen natuurlijk die krab proeven die we hier hebben zien rondlopen. Er wordt ons al verwittigd dat de Moqueca helemaal vers wordt gemaakt en dat dit dus lang gaat duren. Maar het zijn onze laatste daagjes hier in Brazilië en dus hebben we alles behalve zin om ons te haasten! Gewoon zitten, genieten, pintje drinken en bijpraten over alle geweldige dingen die we op onze reis al hebben gezien!

Onze gids komt ons de krab tonen die we op ons bord gaan krijgen. Ben twijfelt een beetje, maar neemt dan toch ook de krab over. Toch weer apart om zo’n bizar beestje van dichtbij te zien en vast te pakken. Hierna komt onze krab toe en hij smaakt! Ik ben niet zo’n krabfan, maar ben toch blij dat ik de krab van hier ook is heb geproefd. Na lang wachten komt onze Moqueca toe en het was inderdaad het wachten waard. Het smaakt anders dan toen in Arajal de Ajuda, maar het was zeker ook een hoogvlieger!

Na deze heerlijke maaltijd stappen we de kano terug in om terug te varen naar Itacaré. We bedanken onze gids daar door hem een pintje te betalen en geven hem ook nog een tip. Het is lang twijfelen hoeveel we hem moeten geven… zoals altijd met zoiets. Ja, die kerel vaart daar uiteindelijk een hele dag met ons rond… da verdient toch een extra cent.

Na deze geweldige stop in Itacaré is het weer tijd om door te gaan naar onze volgende bestemming. We voelen echt wel dat het begint te korten en daar hebben we gemengde gevoelens over. Het is een geweldige reis… we genieten van elke minuut samen en van alle dingen die we zien en meemaken. Maar na vier maand onze familie en vrienden te hebben moeten missen beseffen we toch dat we deze mensen toch ook graag rondom ons hebben.