De week met de vrienden

Woensdagavond (30 oktober) kwamen we goed aan in Tucuman. Zoals echte, namen we in plaats van een taxi een bus naar ons hostel. Daar toegekomen was het gedaan met het rustig reizen met ons tweetjes, want daar werden we ontvangen door een hele groep vrienden die ook naar Argentinië zijn gevlogen om Karel en Lu hun mooiste dag te vieren. We kregen direct een "Quillmes" in ons handen en de toon was gezet voor de komende dagen. We werden 's avonds ontvangen door Lu haar mama en kregen nog drank (inclusief Duvel waar Karel voor had gezorgd) en heerlijke empañadas. Hier vertelde iedereen de avonturen van de voorbije dagen en kregen we nog heel wat ideetjes voor onze verdere reis.

Dag twee deden we een uitstap naar Tafi del Valle. Twee uur in een buske zitten die naar kattenpis rook, heerlijk! Tafi del Valle is een klein dorpke in de bergen net boven Tucuman, dat heel gezellig is. We waren blij om is ergens terecht te komen waar het klein en gezellig is, want tot dan hadden we enkel maar in de drukte gezeten. Hier wandelden we wat en gingen we een kaasboer bezoeken. Hier werd uitgelegd hoe kaas wordt gemaakt en konden we ook de Argentijnse kaas is proeven... niet slecht. De tocht terug naar Tucuman was redelijk bewogen. Audrey moest vooraan gaan zitten om niet te ziek te worden, want de chauffeur was niet bepaald een talent. Hij kon wel wat rijlessen gebruiken. Schakelen, dat kende hij niet... enkel zijn gaspedaal en zijn rem. Gelukkig hadden we wat "jefe" mee om onze gedachten te verzetten (voor de verdere reis... "jefe" is cola met een smaakske bij). Vrijdag stond er parapenten op het programma, maar dit kon door het slechte weer jammergenoeg niet doorgaan. Maar met de voltallige bende lieten we dit niet aan ons hart komen en de bus werd omgedoopt tot partybus. Dimi merci voor uw mixkes, ze werden goe gesmaakt, een ideale combinatie met de jefe...

Met de vrienden betekent natuurlijk ook dat er redelijk wa gefeest werd, eigenlijk allemaal ter voorbereiding op het huwelijk van Karel en Lu. Donderdag en vrijdagavond vloeide de jefe rijkelijk en ook de vleesvoorraad van argentinie moest eraan geloven.

Maar goed ook dat we ons degelijk voorbereid hadden, want het trouwfeest was er één uit de duizend, net als het trouwkoppel. De locatie was op zijn minst gezegd prachtig. Op een heuvel met zicht over Tucuman, alles super mooi ingekleed, bandje dat klaarstond... Alles stond dus klaar om de ceremonie buiten te laten doorgaan, totdat de trouwers toekwamen... Het moet gezegd, het was een binnenkomst... Bliksem, donder en gietende regen... Lu zag er wonderlijk uit in het zwart, Karel prinselijk. Niemand liet het weer dus aan zijn hart komen, gewoon omdat het mooi weer gemaakt werd door het wondermooie koppel en al de mensen die er waren. De ceremonie ging binnen door. Na 5 minuten was Lu, mevrouw Karel De Backer. Een beetje een speciale aangelegenheid voor ons Belgen, maar dat maakte het er niet minder mooi op. Dan een speechke van de vrienden en dan gingen we lampionnen de lucht in laten. De regen was gestopt, dus geen probleem dachten we. Niet dus. Doordat er toch nog een windje stond vlogen die lampionnen in brand, werd er even gevreesd dat een boom in de fik zou vliegen, maar toch, al bij al een schitterend schouwspel.

Na het spelen met vuur, konden we ons fondke leggen met al de hapjes die er waren. Echt, je moest al bijna ni meer aan tafel schuiven. Het fondke konden we allemaal goe gebruiken want drank was er ook in overvloed: Duvel, bier, whiskey, champagne, en voor de liefhebbers fernet.

Na de openingsdans, stond iedereen al gauw op de dansvloer en barste het feest uit zijn voegen. Carnavalattributen, goeie dj, veel drank en blote basten maken dat we het verdere verloop niet meer in detail kunnen vertellen (filmpjes uploaden lukt niet, maar we blijven proberen). Één ding staat vast, Karel en Lu, als dit feest een voorbode was van jullie toekomst, dan kunnen we enkel zeggen, dat jullie een schitterende toekomst tegemoetgaan. Enkel oppassen voor die mannen in blote bast...

7u ´s morgens lagen we allemaal in ons bedje en zondag werd vooral een luierdag. Zondagavond werden we nog verwacht bij de zus van Lu om alles in schoonheid af te sluiten en dit was ook het einde van de week met al de vrienden samen. Maandag gingen onze wegen weer uit elkaar.