Nog meer wijntjes proeven

Jaja, weer een nieuw blog verhaal en weer komt er wijn in voor… Jullie zullen ondertussen al beginnen denken dat we hier zwaar aan de fles hangen en van de ene naar de andere bodega stroempelen… Jullie hebben een beetje gelijk, want ook in Chili kunnen we het wijnproeven niet aan ons laten voorbijgaan.

Chili heeft een heel uitgebreide wijnroute, onze stop op deze route, Talca: een stadje waar buiten het wijnproeven niet veel te beleven is. Dus voelen we ons genoodzaakt om ook hier enkele wijnboeren te gaan bezoeken. Ook hier besluiten we dit op eigen houtje te doen, maar jammergenoeg gaat dit niet met de fiets omdat het hier zo uitgebreid is. Daarom busje op en hup naar eerste wijnboer. Zolang we zelf niet moeten rijden en we genoeg kunnen proeven, maakt het ons allemaal niet uit.

De eerste wijnboer, Corral Victoria, is een klein familiebedrijfje dat enkel met de druifsoort Carmenère werkt. Deze druifsoort, van oorsprong Frans, kan enkel in Chili gevonden worden. In Europa is die namelijk uitgeroeid door een of andere bacterie. Na een korte gratis rondleiding krijgen we een glaasje voorgeschoteld. Mmm, ze smaakt ons wel deze wijn, die een beetje in de buurt ligt van een Cabernet Sauvignon. Al het proeven heeft ons niet de kennis over acediteit, suikers en tannines bijgebracht, maar wel kunnen we zeggen dat Cabernet Sauvignon onze favoriet blijft. Torrentes is dit bij de witte wijn.

Omdat we slechts één glaasje aangeboden krijgen en dit naar meer smaakt, besluiten we hier een flesje te nuttigen en dan in een keer ook maar te eten. En of dat een goede keuze was… De ober komt af met een bife a la pobre: op het bord prijkt een stuk vlees van om en bij 500 gram met paprika en ajuin, twee spiegeleitjes en een hoop frietjes… Dit, gecombineerd met het heerlijke wijntje, maakt het een maal om duimen en vingers (en bord) van af te likken…

Goed gevuld en wel voldaan van al dit lekkers, gaan we op zoek naar de volgende bodega, Balduzzi. De derde generatie Italianen die maar liefst 7 miljoen liter capaciteit hebben in hun tonnen. De rondleiding in de privé kelder van de familie Balduzzi, en van de wijngaarden en distillerie zijn gratis. Het proeven heeft wel een prijs, maar voor een 15 euro krijgen we elk 8 wijnen voorgeschoteld… De jonge wijn die niet op houten vaten heeft gestaan, spreekt ons zo niet aan, maar de reservas zijn best wel ok. De Carmenère van de vorige bodega heeft wel de bovenhand op de deze.

Jammergenoeg hebben we die dag niet meer tijd om nog andere bodegas te bezoeken en keren we terug naar het hostel. Onze gids had ons wel verteld dat er zaterdag een wijnbeurs in het centrum van Talca zou zijn waar de bekendste namen van de Chileense wijn zouden staan. Maar doordat onze bus al geboekt is om zaterdag om 14u te vertrekken, zien we dit aan onze neus voorbijgaan. De plannen wijzigen zit er niet in, want er staat nog heel wat op het programma.

Aangezien het einde stilletjes nadert, we met carnival graag in rio zouden zijn op 10 februari en er nog zoveel te zien en te doen is met het lake district en Patagonië, hadden we een planning gemaakt. Deze zag er als volgt uit: drie daagse trek in Pucon, dan drie daagse trek nabij Osorno dan doorreizen naar Bariloche in Argentinie waar we 4 dagen zouden trekken en drie dagen een auto huren om de 7-meren-route aan te doen... Daarna volgt ere en drie daagse trek in Esquel waarna we de ruta 40 zouden nemen en afzakken naar El Chalten en El Calafate. Ge ziet een druk programma met heel veel trekkings…

Na een filmpje mee te pikken vrijdag (the Hobbit – Audrey is fan), staan we zaterdag op om eens naar het thuisfront (van Ben) te bellen om iedereen gelukkig nieuwjaar te wensen en ons mama een gelukkige verjaardag. Eline en Stan lezen hun nieuwjaarsbrief voor en krijgen de pakjes die we hen hadden toegestuurd. Skype, het is echt iets geweldig, maar door de brieven en het nieuws van de trouw verliezen we de tijd wat uit het oog, en halen we maar net op tijd de bus naar Pucon, onze volgende stop waar onze eerste trekking gepland staat.